ลูกเอ๋ย ได้ดีแล้วอย่าลืมแม่ อย่าทิ้งแม่นะลูก

ลูกเอ๋ย ได้ดีแล้วอย่าลืมแม่แก่ๆ คนนี้นะลูก (อยากให้ลูกทุกคนได้อ่าน)

เมื่อตอนที่แม่เริ่มออกเดินทาง แม่ก็เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ผ่านคืนวัน มีความฝัน มีชีวิตเป็นของตัวเองเหมือนกับเรา แม่เดินทางมาเจอความรัก มีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว ผ่านวันที่ตื่นเต้นที่สุด คือวันที่รู้ว่าในครรภ์ของแม่ มีเราอยู่ในนั้น



เป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือน ที่แม่ต้องแบกน้ำหนักกว่า 10 กิโลกรัม แม่เริ่มใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังมากขึ้น แม่กลัวว่าลูกในท้องของแม่จะเป็นอันตราย และวันที่แม่เจ็บปวดแสนสาหัสก็มาถึง วันแรกที่แม่ได้เห็นหน้าเรา “เต็มไปด้วยความสุข แต่แม่ก็เจ็บปวด”

ชีวิตส่วนตัวของแม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป ความฝันอาจถูกพักไปบ้าง แต่ก็เต็มใจ ข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือเท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าตาที่สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่สำคัญเท่าลูกของแม่อีกแล้ว “เรื่องอื่นๆ ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะ”

อนาคตของตัวเองที่แม่เคยคิดถึง ถูกแทนที่ด้วยอนาคตของลูกจนหมดสิ้น เราจะปลอดภัยไหม เราจะเป็นเด็กดีหรือเปล่า เราจะเรียนอะไร เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นไหม แม่พยายามทุกอย่างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แม่เสกทุกอย่างให้เด็กน้อยของแม่เติบโตอย่างดี “เหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้”

แล้วลูกจะได้งานที่ดีหรือเปล่า ลูกจะมีแฟนที่รักลูกเหมือนที่แม่รักไหม เขาจะดูแลลูกอย่างที่แม่ทะนุถนอมหรือเปล่า ถ้าแม่ไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่ต่อยังไง “โตแค่ไหนแม่ก็เห็นภาพเด็กตัวน้อยๆ ของแม่เสมอ”

ลูกของแม่ค่อยๆ ออกเดินทางในชีวิตของตัวเอง เรามีครอบครัว มีลูก มีบทบาทเพิ่มขึ้น จนบทบาทการเป็นลูกของแม่น้อยลงกว่าเดิม แม่รู้แล้วว่าถึงเวลาต้องปล่อยวาง ลูกมีชีวิตของลูกแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลย แม่ยังรักและห่วงลูกของแม่เสมอ “อย่าลืมแม่นะลูก”

แม่แก่ตัวลงพร้อมกับนับถอยหลังการจากลา เป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย ที่ต้องเผชิญความเสื่อมถอย สองแขนที่อุ้มลูกมาหลายปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้ว สองขาที่เคยพาลูกไปไหนต่อไหน ต้องใช้ไม้เท้าพยุง

วาจาที่เคยเป็นเสียงกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง สมองที่เคยใช้ช่วยลูกให้เติบโต เริ่มลางเลือน หัวใจที่เคยสู้ฝ่าฟันปัญหาให้ลูก บีบตัวน้อยลง “แม่เหมือนก้อนน้ำแข็ง ที่วางตั้งอยู่กลางแดด”

วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเรา ลองหันไปมองหน้าแม่ของเราให้เต็มตา มองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทางที่ผ่านมาของแม่ วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้ว ขอแค่อย่าลืมการเดินทางที่ผ่านมาของแม่ นี่เป็นการเดินทางของความรักที่วิเศษที่สุด แด่แม่และลูกของแม่ทุกคน “เพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน”


ขอบคุณที่มา postsread, viekmai