เรื่องคนอื่นรู้แค่พอประมาณ เพราะมันไม่ใช่งาน ไม่ได้มีเงินเดือน

เรื่องคนอื่นรู้แค่พอประมาณ เพราะมันไม่ใช่งาน ไม่ได้มีเงินเดือน

คนที่มีความสุขในชีวิตเขาจะไม่ไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เรื่องของคนอื่นรู้แค่พอประมาณก็เพียงพอ เพราะมันไม่ใช่งาน เเละมันไม่ได้มีเงินเดือน เคยเจอคนประเภทที่ไม่ได้ถามแต่ชอบออกความคิดเห็นบ้างมั้ย ก่อนจะออกความคิดเห็นหรือตำหนิใคร ให้ถามตัวเองซะก่อนว่ารู้จริงแค่ไหนถึงไปวุ่นวายกับชีวิตของคนอื่น

บางคนหลงตัวเองคิดว่าผ่ านโลกมาเยอะ ตัวเองเก่ง ตัวเองรู้ทุกเรื่อง ใครทำอะไรก็รีบเสนอหน้า ทำตัวเป็นผู้พิพากษา ตัดสินว่าคนนั้นผิด คนนี้ถูก ทั้งๆ ที่ไม่มีใครถาม ทุกคนมีเหตุผลส่วนตัว ถ้าเราไม่ได้อยู่ ณ จุดนั้น เรายิ่งไม่ควรพูดเยอะเลย

บางทีตัวเองยังเอาไม่รอด แต่ดันไปหาทางออกให้เรื่องของคนอื่น จะให้คำปรึกษาต้องแน่ใจว่าเขาอย ากฟัง ไม่ใช่ไปวุ่นวายเรื่องของคนอื่น เพราะแค่อย ากอวดรู้ หรือแค่อย ากรู้อย ากเห็น

ยุ่งเรื่องของคนอื่นโดยที่ไม่มีใครต้องการ เขาอาจจะไม่มองว่าเก่ง แต่จะมองว่ายุ่งไม่เข้าเรื่อง พร่ำสอนคนอื่นไปเรื่อยเปื่อย คอยตัดสินคนอื่นอยู่ตลอด ทำแบบนั้นผิดต้องทำแบบนี้ถึงจะถูก แต่ตัวเองยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย

บอกคนอื่นให้ทำตามอย่ างโน้นอย่ างนี้แล้วจะดี แต่ตัวเองกลับไม่ทำ หรือถ้าหากทำก็ทำตรงกันข้ามกับที่พูด ถ้าอย ากให้ใครทำตามจงทำให้สำเร็จเป็นตัวอย่ าง เพราะการกระทำนั้นเป็นแบบอย่ างที่ดี และชัดเจนมากกว่าคำพูด

รู้ดีแค่ไหนก็ไม่ควรไปวุ่นวายกับชีวิตของคนอื่น

ขอขอบคุณที่มา เรื่องที่อยากรู้