ถ้าเป็นคนที่ใช่ ไกลแค่ไหนก็ไม่แคล้วคลาดกัน ต้องมาเจอกันสักวันอยู่ดี

ถ้าเป็นคนที่ใช่ ไกลแค่ไหนก็ไม่แคล้วคลาดกัน ต้องมาเจอกันสักวันอยู่ดี

เคยมีคนถามไหมว่า “ความรัก” หายไปไหน?

เราอาจจะคุ้นหูกับคำตอบที่ว่า “ความรัก” ไม่ได้หายไปไหน แต่ย้ายไปอยู่ใน “ความทรงจำ”

เราเคยตั้งคำถามต่อไหมว่า แล้ว “ความทรงจำ” หล่ะ? หายหรือย้ายไปอยู่ที่ไหน ในแต่ละวันที่โลกยังหมุน

เข็มของนาฬิกายังคงเดินต่อไป หลายๆคนก้าวไปข้างหน้า ก้าวไปหาความทรงจำใหม่ๆ

ในขณะที่บางคนยังคงนึกถึงความทรงจำเก่าๆ ความทรงจำที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความสนุกสนาน รวมไปถึงความเศร้า

แล้วเราจัดการความทรงจำเหล่านั้นอย่ างไร? บางคนเลือกที่จะปล่อยความทรงจำไว้กับ

“กาลเวลา” ที่ล่วงเลยมา แล้ว “ลืมเลือน” ไป

บางคนเลือกที่จะนำ “ความทรงจำ” ทั้งหมดเดินทางติดตามข้ามกาลเวลามาด้วย

บางคนเลือกเพียงบางความทรงจำ บางความทรงจำที่เลือกมามีทั้งที่ทำให้ “รู้สึกดี” และ “รู้สึกไม่ดี”

แต่ส่วนมากเรามักจะจดจำ “ความทรงจำ” ที่ “รู้สึกไม่ดี” และนำติดตัวข้ามผ่านกาลเวลามาด้วย

โดยลืมเลือน “ความทรงจำ” ที่ทำให้ “รู้สึกดี” แล้วปล่อยทิ้งเอาไว้ใน “ห่วงเวลา” หนึ่งที่กาลเวลา

ได้ผ่านล่วงเลยมา แล้วลืมเลือน “ความรู้สึกดีๆ” ที่เคยมีมา ลองมองไปที่กระจกแล้วนึกถึงเรื่องราว

“ความรัก” จาก “ความทรงจำ” ของตัวเอง มองดูว่า “รอยยิ้ม” ของตัวเราเองนั้นปรากฎขึ้นจากความทรงจำไหน

นั่นแหละ…. ใช่เลย คุณได้ลองข้ามผ่าน “กาลเวลา” มาพร้อมกับ “ความสุข”

“กาลเวลา” ทำให้เราผ่านอะไรมามากมายหลากหลายผ่านทั้งเรื่องราวที่เรา “เลือก” ว่ามันดี และ ว่ามันไม่ดี

สุดท้ายแล้วก็อยู่ที่ตัวเราจะเลือก เลือกที่จะนำ “ความรัก” ที่กลายมาเป็น “ความทรงจำ”

แล้วนำ “ความทรงจำ” ที่ทำให้ “รู้สึกดี” ข้ามผ่าน “กาลเวลา” มาด้วยกัน

นำความทรงจำที่ทำให้รู้สึกดีเหล่านั้นมาเป็นทบเรียน มาเป็นประสบการณ์ มาเป็นกำลังให้เราก้าวไปข้างหน้า ส่วนความทรงจำที่

ทำให้รู้สึกไม่ดีหล่านั้น ก็ปล่อยไว้… ปล่อยไว้ในห้วงเวลา ที่กาลเวลาได้ก้าวผ่านล่วงเลยมา แล้วลืมเลือนไป

เหลือเพียงไว้แค่ “ความรู้สึกดี” จาก “ความทรงจำ” ที่เกิดจาก “ความรัก”


ที่มา : pentahugs