ที่ไหนมีแม่อยู่ ที่นั้นแหละคือบ้านของลูกๆ

ที่ไหนมีแม่อยู่ ที่นั้นแหละคือบ้านของลูกๆ

เมื่อย ามที่เรามีแม่อยู่อย ากให้ลูกๆ ดูแลแม่ดีๆ อย่ าทำให้ท่านเสียใจ วันนี้เรามีบทความ ที่ไหนมีแม่อยู่ ที่นั้นแหละคือบ้านของลูกๆ อย ากให้ลูกทุกๆ คนได้อ่านบทความนี้ให้จบ แล้วคุณจะรักแม่มากกว่าที่เคยรัก

ชีวิตของเราตอนนี้ ไม่ได้อย ากขออะไรมากหรอ ก แค่อย ากจะขอให้พ่อแม่ของเรายังแข็งแรงดี ไม่เ จ็ บไข้ได้ป่ ว ย หรือจากเราไปก็พอแล้วล่ะ เพราะยิ่งเราโตมากขึ้นเท่าไหร่ พ่อกับแม่ก็ยิ่งที่จะ

แก่ลงไปมากขึ้นเท่านั้น พอแก่มากเท่าไหร่โ ร คภั ย ต่างๆก็เข้ามารุมเล้า จนทำให้พ่อกับแม่เริ่มที่จะอ่อนแอ เราแค่ต้องการที่จะอยู่กับพ่อกับแม่ของเราไปนานๆ

ได้ใช้เวลากับท่านให้ได้นานที่สุด เท่าที่ลูกคนนึง จะสามารถทำให้ได้ ให้สมกับที่ท่านเลี้ยงดูเรามาเป็นอย่ างดี คนบางคนนั้นพย าย ามทำทุกอย่ างเพื่อพ่อและแม่ ขยันทำงานหาเงิน เพื่อที่จะเอาไว้ดูแลพ่อกับแม่

แต่สุดท้ายก็ไม่มีโอ กาสได้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ เพราะพวกท่านมาชิงจากไปเสียก่อน ถ้าเป็นไปได้ เราก็อย ากจะให้ท่านทั้งสองอยู่กับเราไปนานๆ เพราะบนโลกนี้คงหาใครที่จะมาแทนพ่อกับแม่ไม่ได้แล้วล่ะ

คนเราอาจจะผูกพันกับสิ่งต่างๆ หล า ยอย่ างไม่ว่าจะเป็นสถานที่ สิ่งของ หรือว่าผู้คน แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความผูกพันความรักนั่นก็คือ ผู้คน

โดยเฉพาะกับใครบางคนที่เราเรียกว่าแม่ เป็นสายใยผูกพันกันมาตั้งแต่เราเริ่มจุติขึ้นบนโลกใบนี้กันเลยทีเดียว บนโลกที่กว้างใหญ่ วัยที่มากขึ้น และวันเวลาที่ผ่ านไป

จะทำให้เรารู้ซึ้งว่า ‘บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน’ เป็นสถานที่แห่งใดก็ได้ ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่ และบทความนี้จะกล่าวถึงความรักของแม่ ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่า ‘ที่ใดมีท่านที่นั่นแหละคือบ้าน’

1 หากลูก ป่ ว ย ก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูกแบกรับไข้แทน ไหว้พระขอพรให้ไร้โ ร คภั ย จุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้

2 ทนทุ ก ข์อุ้มท้องตลอ ด 9 เดือน กับความใจกว้างในทุกรุ่งอรุณ ร่างกายไร้ร่องรอยบอบช้ำ กินอยู่ก็ถามพ่อแม่ทุกคืนย ากจะหลับต า แม่นอนที่เปียกให้ลูกหลับที่แห้ง

3 อายุ 4-5 ขวบส่ งเล่าเรียน เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมให้พร้อม เสื้อผ้าทุกฤดูก็มิข า ด พ่อตีสั่งสอนลูกแม่ป ว ดใจแทน ปาดน้ำต าไม่หวาดไม่ไหว

4 ตอนหัดเดินกลัวหกล้มบาดเ จ็ บ คอยปกป้องกันไฟระวังน้ำให้ เป็นห่วงคอยระวังทุกเสี้ยววินาที ทุกก้าวต้องจูงมือเดิน ตอนนี้ 3 ขวบเริ่มเดินพูดได้ เรียนรู้การพูด พ่อแม่สุขใจ

5 เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหา ความหวังทุกอย่ างอยู่ที่ลูก ขอพรก็คิดถึงห่วงหา เพื่อให้ลูกปลอ ดภั ย เมื่ออยู่ต่างบ้านหากข่าวห่างห า ย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน

6 ความจริงใจของบุพการีลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอมเสียเงินได้ นอนดึกตื่นเช้าเพื่อหาเงิน แต่ตนเองไม่กล้าใช้เงินเพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ

7 แต่งงานมีครอบครัวการงาน แต่พ่อแม่ก็ยังไม่ห า ยเป็นห่วง ต่อให้ทุ ก ข์ร้อยหมื่นก็จะทน พระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิดมาไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ

8 ไม่ว่าลูกชายหญิงก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่ าง 18-19 ก็ดูฤกษ์ดีแต่งงาน จุดธูปขอ ด ว ง วิญญาณคุ้มครอง เสียเหงื่อมากมายท่วมตัว เสียเงินทองที่นับไม่ถ้วน เพื่อชดใช้ห นี้ให้ลูก

9 เมื่อย ามพ่อแม่แก่เฒ่าโ ร คถามหา อย ากหาหมอรับย าใครจะช่วยจ่าย พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี วันพร้อมหน้าพร้อมต าจะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับต า ไร้เงาลูกๆ เคียงข้างอีกต่อไป

10 ทั้งใจพ่อแม่อยู่ที่ลูก กังวลใจถึงขั้นล้ม ป่ ว ย ผมทั้งหัว ห ง อ กไปหมด ใบหน้าก็เหี่ยวย่นเปลี่ยนรูป ทุกครั้งที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย้มของพ่อแม่ เมื่อมีทุ ก ข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน

ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุดไม่ ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้ว ในโลกใบนี้สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ ‘ความกตัญญูพ่อแม่’ อย่ าเสียใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสียไป อย่ าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว


ขอขอบคุณ ยิ้มแป้น, มียิ้ม