ใครกำลังเป็นทุกข์หนัก เพราะคำพูดคนอื่น เรื่องนี้คุ้มค่ามากๆ (ถ้าได้อ่านเขียนไว้ดีมาก)

ใครกำลังเป็นทุกข์หนัก เพราะคำพูดคนอื่น เรื่องนี้คุ้มค่ามากๆ (ถ้าได้อ่านเขียนไว้ดีมาก) 

ที่ใดมีความถือมั่น ที่นั่นก็มีความทุกข์ โดย ท่าน ว.วชิรเมธี

สัพเพ ธัมมานาลัง อะภินิเวสายะ ใดๆ ในโลกอันบุคคลไม่ควรยึดติดถือมั่น

ทำไมจึงไม่ควรยึดติดถือมั่น เพราะที่ใดมีความถือมั่นที่นั่นก็มีความทุกข์

ความทุกข์ ข ย า ย ตัวตามระดับความเข้มข้นของความยึดติด

ยึดมากติดมากจึงทุกข์น้อย ไม่ยึดไม่ติดจึงไม่ทุกข์ความไม่ยึดติดถือมั่น

กล่าวอีกอย่างหนึ่งว่า ความปล่อยวางทำไมจึงต้องปล่อยวางเพราะทุกอย่าง

มีความว่างมาแต่เดิม คนที่หลงกอดความว่างโดยคิดว่าเป็นความมีทำไมจะไม่ทุกข์ ?

พระบวชใหม่รูปหนึ่งเดินบิณฑ บ า ต ผ่านชุมชนแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนจอแจ

ขณะเดินสำรวมก้มหน้าแต่พอประมาณ เพื่อเดินผ่านชุมชนไปอย่างช้าๆ นั้นเอง

จู่ๆ ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งใส่สูท ผูกเนคไท สวมแว่นตาดำเดินเข้ามาหาท่าน

พร้อมทั้งชี้หน้าด่าท่านอย่างสาดเสียเทเสียพระรูปนั้นตกตะลึง รีบเดินหนี

แต่แม้ท่านจะเดินหนีชายคนนั้นพ้นแล้ว แต่เสียงด่าของเขายังคงก้อง

อยู่ในโสตประสาทของท่าน อ ย่ า ง ชัดถ้อยชัดคำ

เมื่อกลับถึงวัด พลันคิดถึงเหตุการณ์ที่ตนถูกชี้หน้าด่ากลางฝูงชน

พระหนุ่มก็รู้สึกโกรธจนหน้าแดงก่ำยิ่งคิดต่อไปว่าชายคนนั้นมาชี้หน้า

ด่าตนซึ่งเป็นพระและตนเองก็จำได้ว่า ตั้งแต่บวชเข้ามาในพระธรรมวินัย

ก็ยังไม่เคยทำอะไรผิด คิดมาถึงขั้นว่าตนไม่ผิด แต่ทำไมตนต้องถูกด่า

ยิ่งเจ็บ ยิ่ง แ ค้ น วันที่ท่านถูกด่ากลางชุมชนนั้นเป็นวันศุกร์

แต่ตกถึงเช้าวันจันทร์ท่านก็ยังไม่หายโกรธเช้าวันจันทร์นั้น พระบวชใหม่

ประคองบาตรเดินผ่านชุมชนนั้นเหมือนเดิมท่าน พ ย า ย า ม สอดส่าย

สายตามองหาชายคนเดิมตั้งใจว่าวันนี้จะต้องถามให้รู้เรื่อง

ว่าเหตุใดจึงมาชี้หน้าด่าตนเมื่อวันศุกร์ที่แล้วยิ่ง พ ย า ย า ม ค้นหา

กลับยิ่งไม่พบท่านจึงเดินสำรวจรับอาหารบิณฑบาตต่อไป

จนได้อาหารเต็มบาตรแล้วจึงเดินกลับวัดระหว่างทางกลับวัด โดยไม่คาดฝัน

พระหนุ่มทอดสายตาไปพบกับชายคนหนึ่งสวมสูทผูกเทคไท ใส่แว่นตาดำ

ท่านอุทานในใจว่า อ๋อ เจ้าคนนี้เองที่ด่าฉันเมื่อวันศุกร์ภาพที่เห็นก็คือ

ชายแต่งตัวดีคนนั้นนอนหลับหมดสติอยู่ข้างศาลเจ้าแห่งหนึ่ง

ข้างๆ ตัวเขามีขวด เ ห ล้ า ล้มกลิ้งอยู่พอท่าน พ ย า ย า ม เดินเข้าไป

มองใกล้ๆ เขาจึงเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พอเห็นท่านเท่านั้น

ชายคนนั้นก็ร้องขึ้นมาว่าขอเดชะ พระอาญาไม่พ้นเกล้าฯ บัดนี้

พระองค์ทรงกลับมาครอง อ ยุ ธ ย า อีกครั้งหนึ่งแล้วกระนั้นหรือ

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นรำเฉิบๆ พลันที่ท่านประเมินว่าชายแต่งตัวดี

คนที่ชี้หน้าด่าท่านเมื่อวันศุกร์ที่แล้วเป็นคน บ้ า ที่มาในร่างของคน

แต่งตัวดีเท่านั้นเองความโกรธที่ก่อตัวเป็นเมฆดำทะมึนอยู่ในใจของ

ท่านมานานถึงสามวันก็พลันอันตรธานไปอย่างง่ายดายชนิดไร้ร่องรอย

ทำไม เราจึงปล่อยวางต่อคนบ้าได้ง่ายดายเหลือเกิน ?

แต่กับคนปกติ ทำไมเราจึงมีความรู้สึกว่าต้องเอาเรื่องราวให้ถึงที่สุด ?


ที่มา ว.วชิรเมธี