ทำดีกับใครก็เท่านั้น ยอมลดและก้าวออกมา หยุ ด ทำดีกับคนทีมองไม่เห็ น ค่ า

ทำดีกับใครก็เท่านั้น ยอมลดและก้าวออกมา หยุ ด ทำดีกับคนทีมองไม่เห็ น ค่ า

อย่ าพย าย ามทำดีกับคนที่ไม่เคยเห็นค่าในตัวคุณเลยต่อให้คุณทำดีแ ค่ไหน เขาก็ไม่สนใจคุณอยู่ดีการทำความดีนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่ ทำผิดที่ ผิดเวลา และ ผิดคนนอกจากเขาจะไม่เห็นค่าแล้ว ยังเสียเวลาเราอีกด้วยคนที่รักเราจริง ๆ ก็มี เราควรเอาเวลาตรงนี๊ไปใส่ใจเขาจะดีกว่ามันมีจริงๆนะ

คนที่รักบางคนเพียงแ ค่เห็นหน้าคนที่ ” เ ก ลี ย ด “ บางคนเพียงแ ค่ฟังใครเล่ามาไม่ว่าเราทำดีแ ค่ไหนสุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่า เพราะสำหรับคนบางคน ความดีซื้อใจเขาไม่ได้ทำทุกอย่ างเพื่อหวังให้ทุกคนบนโลกมารักเรา ” เหนื่อยเปล่า “มันเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะ ใส่ใจมากไปเราจึง ” ทุ ก ข์ “เพราะ สงสัยมากไปจึง ” ท ร ม า น “หากเข้าใจจึงเป็นสุข ปล่อยวางได้จึงเป็นอิสระ

ปล่อยไปบ้างช่างมันเรามาสู่โลกนี๊เสมือนนักเดินทาง เรื่ องราวมากมาย ใช่เราเป็นผู้ตั ดสินเรื่ องที่ใหญ่ที่สุดในวันนี๊ พอถึงวันพรุ่งนี๊ก็กลายเป็นเรื่ องเล็กเรื่ องที่ใหญ่ที่สุดในเดือนนี๊ พอเดือนหน้าก็กลายเป็นเรื่ องเล่าเรื่ องเล่าปากต่อปากกันไปนานๆ สุดท้ายก็เป็นแ ค่คำ ” นิ น ท า “

เราทุกคนเป็นได้ก็แ ค่คนในคำ ” นิ น ท า “ เป็นแ ค่คนในลมปากใครๆไม่ต้องพย าย ามทำตัวให้เป็นที่รัก ของทุกคนหรอก มันเป็นไปไม่ได้อยู่กับใครแล้ว ” เหนื่อยใจ “ ก็ให้ถอยออกมาบางครั้งก็ย ากที่จะเปลี่ยนคนที่ ” เ ก ลี ย ด “ เราให้หันมาชอบ

เปลี่ยนเวลาไปใช้กับคนที่รักเรา ทำให้เขามีความสุขดีกว่าอย่ าเสียเวลาปั้นหน้าอยู่กับคนที่ไม่คิดจะยอมรับเราเลย บางครั้งการทำความดีของเรา ก็ไม่สามารถซื้อใจใครได้ การทำดี บางครั้งอาจหมายถึงการทำดีให้ ถูกที่ ถูกเวลา และ ถูกคนด้วย อย่ าทุกข์ใจไปถ้าเค้ามองไม่เห็นในสิ่งที่เราตั้งใจ แต่จงดีใจและภูมิใจเถอะว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้วบางครั้งคนเราก็ชอบคิดว่าการทำดีกับใคร ก็ให้คนๆนั้นตั ดสิน ว่าเราดีหรือไม่

แต่ความเป็นจริงแล้วที่สุดของความดี ของคนเรานั้นมันไม่ได้เท่ากันหรอก ดังนั้นเราจึงคาดหวังไม่ได้ ว่า เราหรือเค้า ใครกันแน่ที่ดีกว่ากันแต่ให้เราคิดแ ค่ว่า เราทำดีให้ถึงที่สุดของเราแล้วก็พอ การจากกันด้วยความดีสักวันคงจะรู้ผลแห่งความดีนั้น แต่ การจากกันด้วยความ เ ล ว ต่อให้นานเพียงใดความ เ ล ว ก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็นความดีไปได้เลย

เลือกใช้เวลาที่มีต่อกันให้ดีที่สุดส่วนผลนั้นปล่อยให้เวลาเป็นคนบ่ง บ อ ก ชีวิตเหมือนรสชาติของกาแฟ มากก็ดี น้อยก็ดี ต่างมีรสขม เข้มก็ดี จืดก็ดี ต่างมีรสชาติ ร้อนก็ดี เย็นก็ดี ต่างคนต่างชอบไม่เหมือนกัน จะชงกาแฟ ให้ถูกปากทุกคนบนโลกได้อย่ างไรกันทำอย่ างไรเขาก็ไม่ชอบ เราก็ถอยออกมา ปรับอย่ างไรก็ไม่ได้ผล ก็กลับมาเป็นตัวเองเถอะ

อย่ าคาดหวังในการทำความดี เมื่อเราไม่คาดหวัง เราก็ไม่ต้อง ผิ ด ห วั งมีหลายคนที่พย าย ามทำดีกับบางคนอย่ างดีมากโดยที่เขาไม่เคยเห็นค่าแถมบางคนถึงขั้นยอมให้เอาเปรียบ เพียงเพราะเราเองไม่อย ากจะ เ สี ย เขาไปบางทีมันก็ไม่ได้เป็นความผิดของเขาที่เป็นแบบนั้นแต่มันอาจจะผิดที่เราเองที่ยอมทำดีกับเขาแม้จะรู้ว่าไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยกลัวความ สู ญ เ สี ย บ้าง กลัวความ เ จ็ บ ป ว ด กลัวการอยู่คนเดียว

และอย่ างอื่นอีกต่าง ๆ นานาแห่งความ ก ลั ว จึงปลอบใจตัวเองว่าอย่ างน้อยทำดีต่ อไปสักวันเขาอาจจะเห็นค่ามันขึ้นมาสักวันหนึ่งก็ได้ แต่ลืมนึกไปว่าถ้าเขาจะเห็นค่าเขาคงเห็นมันนานแล้ว

ขอขอบคุณ bitcoretech