หากเป็นคู่แท้จะดูแลเอาใจใส่กัน ส่วนคู่เวรจะเอาแต่ใจตัวเอง

หากเป็นคู่แท้จะดูแลเอาใจใส่กัน ส่วนคู่เวรจะเอาแต่ใจตัวเอง

หากเราเกิดมาเพื่อรักใครสักคน เราจะรู้สึกดีกับเขาอย่างบอ กไม่ถูก คนที่เกิดมาเพื่อเรานั้นก็คือคนที่เวลาเราอยู่ด้วยแล้วเรามีความสุข และคนๆนั่นจะไม่คิดที่จะทำให้เราเป็นทุกข์หรือต้องเสียใจเลย นั่นเรียกว่า คู่บุญคู่แท้

คือคู่ที่เกิดมาเพื่อรักกัน และเป็นชีวิตคู่ ของกันและกัน ซึ่งเราจะสัมผัสได้เองเมื่อเราต้องเจอใครสักคน ที่เราคิดว่าใช่และพร้อมที่จะฝากชีวิตทั้งหมดของเราเอาไว้ที่เขา

ความรักอาจจะงดงามที่สุดสำหรับเหล่ากวี โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพอใจจะช่วยกันทำมาหากินตอนกลางวัน แล้วไปนอนนับดาวร่วมกันตอนกลางคืน ก็ง่ายที่จะร่ายบทกวีอันไพเราะได้ประมาณว่า

แค่มีรักเสียอย่างเดียว ก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรเพิ่มเติมอีกแล้ว และถ้าปราศจากความรัก ก็ไม่รู้จะมีสิ่งอื่นใดไปทำไมอีก ใช่แล้ว ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ในคำว่ารักไม่มีความน่าเ ก ลี ย ดน่าชัง

แต่การอยู่ร่วมกันของคู่รัก อาจนำมาซึ่งความรู้สึกเ ก ลี ย ดชังจนไม่อาจทนอยู่ร่วมกันได้ และหลังจากต้องแยกทาง สิ่งเดียวที่หล า ยคู่ทิ้งไว้ให้แก่กัน คือความรู้สึกแย่ๆ และบาดแผลที่ไม่มีวันห า ย

ถ้ารู้จักรัก ถ้าสร้างความรักเป็น และถ้าเข้าใจว่าจะแก้ปัญหาที่ความรักสร้างขึ้นได้อย่างไร คุณจะมีรักในอุดมคติ คือมีรักอย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องรอส่วนประกอบอันใดเพิ่มเติมให้กับชีวิตคู่อีก

แต่หากเป็นตรงข้าม ความรักอาจทำให้คุณรู้สึกข า ดไปทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นอิสรภาพ ความเป็นตัวของตัวเอง ไปจนกระทั่งความดีงามเยี่ยงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง คู่รักจะเอาใจใส่อีกฝ่าย ส่วนคู่เวรจะเอาแต่ใจตัวเอง คู่เทียมเจอเมื่อไหร่ก็ได้ แต่คู่แท้ต้องเจอในจังหวะที่จะรักกันจริงเท่านั้น

ใจจริงไม่ได้เกิดจาก ความตั้งใจให้จริง เสมอไป ถ้าคู่ยังไม่ใช่ ใจก็คงจริงย าก รู้สึกว่าใช่ ไม่จำเป็นต้องใช่ โดยเฉพาะถ้าได้ความรู้สึกว่าใช่มาจากการเอาแต่มองด้านดีอย่างเดียว

อำนาจที่ทำให้ลุ่มหลงส่งมาจากส่วนไหนของร่างกายก็ได้ แต่แรงบันดาลที่ทำให้รักจริงต้องมาจากกลางใจที่ใสพอเท่านั้น ความลุ่มหลงจะทำให้หน้าต าของเราโ ง่ลง ส่วนการเห็นต ามจริงจะทำให้หน้าต าฉลาดขึ้นเป็นคนละคน

คนเราต าบอ ด เพราะชอบทึกทักเอาเองว่าเห็นอะไรมา ที่จะต าสว่างได้ก็เพราะยอมทบทวนดีๆ ว่ามีอะไรให้เห็นบ้าง การจากกันบางครั้งดีกว่าทนอยู่กันไปเรื่อยๆ เพราะอาจเป็นทางเดียวที่ทำให้คุณค้นพบว่า เคยมีความรักอยู่ตรงนั้น มากขนาดไหน

สิ่งดีๆ ที่ผ่านไป อาจเปิดทางให้สิ่งดีกว่าที่กำลังจะผ่านเข้ามา รักที่จบแล้วได้คือรักแต่จะเอา ส่วนรักอมตะคือรักที่สละความเห็นแก่ตัว เราอาจหลอ กให้คนอื่นหลงรักได้ด้วยรูปภายนอ ก แต่ไม่มีทางหลอ กให้รักตัวเองได้เลย ตราบเท่าที่รู้อยู่แก่ใจว่าภายในยังน่าเ ก ลี ย ดขนาดไหน

ความรักไม่ได้อยู่ที่หัวใจ แต่อยู่ที่ใจทั้งดวง เพราะหัวใจกว้างไม่ถึงคืบ ขณะที่ความรักแผ่กว้างได้ยิ่งใหญ่ครอบโลก การเริ่มต้นของความรักที่ซับซ้อน อาจเหมือนปกหนังสือที่ดูดีหลอ กต า แต่เนื้อหาข้างในไม่ตรงกัน ยิ่งอ่านก็จะยิ่งงุนงงสับสน จนไม่อาจทนอ่านให้จบได้

ถ้าตัวอยู่ห่างแล้วยังรู้สึกอบอุ่นและไว้ใจกัน ก็แปลว่าพวกคุณรักกันด้วยใจ ไม่ใช่หลงติดกันด้วยกาย คนซื่ออาจพูดคำว่ารักได้ไม่เพราะ แต่ความรักของเขาจะให้ความรู้สึกอบอุ่นกว่า การได้ยินคำว่ารักอันไพเราะร้อยเท่าที่ออ กจากปากคนไม่จริงใจ

ถ้าดีใจเวลาเห็นใครเป็นสุข คุณอาจไม่จำเป็นต้องรักเขาเสมอไป แต่ถ้าอ้างว่าคุณรักใครแล้วไม่ยินดีกับความสุขของเขา แปลว่าคุณเห็นแก่ตัวและดีแต่พูดเท่านั้น

ความรักที่อภั ยไม่ได้คือต้นทางของความเ ก ลี ย ด ความเ ก ลี ย ดที่ถูกสละทิ้งได้คือต้นทางของความรัก มีความสามารถในการผ่านรักร้าว ดีกว่ามีความสามารถฝันถึงแต่รักแสนหวาน

คนที่เอาแต่คอยความรัก จะไม่เจอความรักไปจนหมดลมห า ยใจ ส่วนคนที่เอาแต่สร้างความรัก จะได้รู้จักความรักในเวลาไม่นานนัก อำนาจนัยน์ต าของคนที่รักคุณจริง อาจทำให้คุณสงบลงได้ทั้งที่กำลังวุ่นวาย แต่อำนาจนัยน์ต าของคนที่เอาแต่เรียกร้องให้คุณรัก อาจทำให้คุณวุ่นวายทั้งที่กำลังสงบอยู่แท้ๆ

ที่มา  songtorkwamrak