เราจะเหลือเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน (อ่ า นไปคิดไปน้ำตาก็ไหล)

เราจะเหลือเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน (อ่ า นไปคิดไปน้ำตาก็ไหล)

คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วันอ่ า นไปคิดไปน้ำตาก็ไหล

ภรรย าบอกสามีว่าจะไปค้างบ้านแม่สักคืนหนึ่งท่านไม่ค่อยสบายคุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหมฝนตกหนักแบ บนี้ไปรถโดยส า รไม่สะดวกเ ล ย

สามีซึ่งหน้าตาบูดบึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรย าแต่กลับกระชากเสีຍงถามกลับไปว่า

“เมื่อวานเธอซื้อเสื้อใหม่มาใช่ไหมเธอรับปากฉันแล้วนะว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยเรายังต้องผ่อนบ้านผ่อนรถส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะทำไมไม่ช่วยกันประหยัด”

ภรรย าพูดออกมาเสีຍงเบาอย่างคนรู้สึกผิดว่า “ที่แท้คุณโกรธเ รื่ อ งนี้นี่เอง”

ภรรย าก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบแล้วบอกสามีว่า “วันนี้มีรถโดยส า รเข้าเมืองแ ค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วล่ะคุณไม่ต้องไปส่งก็ได้”

แล้วเธอก็ออกบ้านไปโดยสามีไม่สนใจเ ล ยเพราะยังโกรธอยู่มาก

ประมาณครึ่งชั่ วโมงผ่านไปสามีได้ยินเสีຍงเอะอะบนถนนจึงออกไปดูแล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่าฝนที่ตกหนักเซาะตลิ่งจ นสะพานเข้าเมืองข า ดมีรถเมล์คันหนึ่งตกลงไปในน้ำด้วย

สามีได้ยินดังนั้นก็ตกใจมากรีบออกจากบ้านไปทันที

เมื่อไปถึงแม่น้ำรถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือเพียงซากเหล็กสัมภาระกระเป๋าต่างของผู้โดยส า รกระจัดกระจายมีการหามร่างผู้เคราะห์ร้ า ยคนแล้วคนเล่าขึ้นมาจากแม่น้ำ

ชายหนุ่มเฝ้ามองหาภรรย าแต่ก็ไม่พบเสีຍใจเจียนสิ้นสติได้แต่ถามหน่วยกู้ภัยที่ทำง า นอยู่ว่า

“เห็นภรรผมบ้างไหมเธอใส่เสื้อสีแดงกางเกงสีดำ” ทุกคนส่ายหน้าบอกว่าไม่เห็น

เวลาผ่านไปจ นเกือบเย็นกู้ภัยหยุดการทำง า นแล้วเพราะค้นหาผู้เสีຍชีวิตไม่พบแล้วจึงบอกชายหนุ่มว่า

“หักห้ามใจเถอะนะภรรย าของคุณคงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”

ชายหนุ่มเดินกลับบ้านเหมือนคนไร้วิญญาณร้องไห้คร่ำครวญไปตลอดทางในใจของเขาเฝ้าแต่คร่ำครวญว่า

“ทำไมทำไมเราไม่ขับรถไปส่งเธอนะเราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือยเสื้อตัวเดียวมันจะราคาเท่าไหร่กัน”

แต่เมื่อกลับถึงบ้านคาดไม่ถึงว่าจะเห็นภรรย านั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารมีอาหารอยู่บนโต๊ะในมือเธอมีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่งซึ่งเธอกำลังเย็บซ่อมชายเสื้อที่หลุดรุ่ยอยู่

“คุณไปไหนมาคะ” ภรรยังพูดยังไม่ทันจบสามีก็ตรงเข้าไปกอดเธอแน่น

“คุณเป็นอะไรร้องไห้ทำไมวันนี้ฉันมัวแต่เอาเสื้อไปคืนที่ร้านเสีຍเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมากเ ล ยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทันอากาศจะหนาวแล้วฉันเ ล ยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะฉันนี่ແย่จริงของเก่าก็ยังมีไปซื้อของใหม่มาทำไม”

เ รื่ อ งบางเ รื่ อ งเราโกรธจ นลืมไปว่ามันไม่สำคัญเทียบเท่ากับความสุขของเราเ ล ยนะ

เ รื่ อ งบางเ รื่ อ งไม่สำคัญเท่ากับความสุขของคนที่เรารัก

เรามีเวลาในโลกนี้จำกัดเวลาที่ใช้ร่วมกันยิ่งจำกัดอะไรที่ไม่สำคัญมากพอก็อย่านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเ ล ยจะตีโพยตีพายกับเ รื่ อ งเล็กน้อยไปทำไม


ที่มา...feelingdd