ชีวิตมีขึ้นมีลง ข อ จงอย่าลืมตัว อ ย่ าลื มว่าเคยลำบากอะไรมาบ้าง

ชีวิตมีขึ้นมีลง ข อ จงอย่าลืมตัว อ ย่ าลื มว่าเคยลำบากอะไรมาบ้าง

เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียงรู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้องยืมหนี้ยืมสินคนจน ขยันหาก็ຣวຢได้ บางคนຣวຢแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหนดูถูกคนอื่น อย่ าลืมนะว่าຣวຢได้

ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโชคดีตลอดไปวันนี้ขอแ ช ร์โพสต์เต ือนสติຣวຢแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถูกใครบทเรียนชีวิตจากเ รื่ อ งจริงที่เต ือนใจเราว่า“ຣวຢแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว

ลำบากตอนแก่น่าอนาถใจที่สุด”มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่ าให้ฟังว่าเมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวมกันทุกเขตของกรุงเทพและเมืองใหญ่ทั่วประเทศ

ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเงินในกระเป๋ากินเหล้ าครั้งละแสนทำมาค้าขายไม้ได้เงินดีจริง ลูกผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียวเมียผมชอบเล่นหุ้น

ก็ขึ้นเ อ า เรามีเงินสดหล ายร้อยล้ านมีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อนมายืมเงินผมผมด่ าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เงินไปนะแสนนึงแล้วบอกเขาว่าไม่ต้องมาหาก ูอีกนะ

ก ูให้ทาน เขารับเงินพร้อมน้ำตา“ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง”ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้งแต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุกอย่ างไปจากชีวิตผมจริงเมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า

ไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลังที่ดินทั้งหมดและเงินสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูก ทำธุรกิจก็หมดตัวข า ดทุนย่อยยับภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้ าน

ปัจจุบันผมคือคนหมดตัวเช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ จากไป ไปวันเมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรลูก ผมไม่เคยเห็นหน้าตอนนี้ผมอายุ 76

ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้ างจานทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่เงินค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง

ลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า“พ่อผมบากหน้าไปยืมเงินคุณลุงเพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาลผ่ า ตั ดสมอง พ่อนั่งร้องไห้คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้

เหมือนหมา ลุงบอกว่าจะตีพ่อพ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ ร่ า งกายและจิตใจพ่อก็ยอมถ้ามีเงินจะให้คืนคุณลุงแสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือด อ กเบี้ยเราไม่มีหนี้บุญคุณกัน

แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผม จะให้ก ู้ผมจะไม่ด่ าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผมจริง ถ้าไม่มีเงินคุณลุงผมคง จากไป แล้วแต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไปผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ

ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมัน”ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเ อ าเงินจ่ายค่าเช่าห้องแถวลงทุนมีเงินเก็บไว้ 30,000 บาทและผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า“ก ร ร ม นั้นตามสนอง”หล านไม่ได้ ด่ า ผม แต่หล านพูดความจริง

เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระ แม่ชีขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผมผมไม่คิดเงิน ตอนผมมีเยอะ ผมเ บื่ อคนบอกบุญผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง

ตอนนี้ผมหมดตัวมีหนี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็นรู้จักทาน อีกหน่อยก็คง จากไป ไปผมห่วง เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผมเพราะถ้าผม จากไป ก่อนเมียผมผมจะ จากไป ตาไม่หลับไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก

เก็บเ รื่ อ งราวมาให้อ่ า นคนอ่ า นจบได้กำไร คนข ี้เกียจอ่ า นก็คงพล าดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา“ไม่มีคำว่าอด จากไป สำหรับคนขยันไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด”เ รื่ อ งนี้สอนใจได้ดีเหลือเกินถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหล ายคนที่ทะนงตนและลืมตัวใช้เพื่อเต ือนใจตัวเองนะครับ


ที่มา : postsabaidee