เพราะบางคนต่อหน้าก็ “รับฟัง” แต่ลับหลัง “นินทา”

เพราะบางคนต่อหน้าก็ “รับฟัง” แต่ลับหลัง “นินทา”

อย่าเล่าทุกอย่างให้ทุกคนฟัง เพราะบางคนต่อหน้า “รับฟัง” ลับหลัง “นินทา”

คำโบราณที่เขาว่าไว้ อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน

คงเป็นจริงๆอย่างเขาว่า และ ยังคงใช้ได้ใน ทุกยุค ทุกสมัย

การเที่ยวบอกความทุกข์ให้ทุกๆคนได้รับรู้

ก็ไม่ต่างอะไรกับการประจานตัวเอง

อย่าป่าวประกาศ “ความทุกข์” ของเรา ให้ทุกคนฟัง

เพราะ “บางคน” ต่อหน้าก็รับฟัง

แต่ “ลับหลัง” กลับนำไปนินทา

ยิ่งรู้มาก ยิ่งช้ำใจ น้ำใส่ๆ ใช่ว่าจะสะอาด

รู้หน้า .. ไม่รู้ใจ คนสนิท ใช่ว่าจะไม่หักหลัง

อย่าปรับทุกข์ “พร่ำเพรื่อ” อย่ารีบ “เชื่อใจใคร”

อย่าเที่ยวไปเล่า “ความลับ” ของเราให้กับทุกคนรู้

ธรรมชาติของ “ตา” มองไม่เห็นถึง “หัวใจ”

ดังนั้น.. ธรรมชาติของ “หัวใจ”

..ก็ไม่ควร…ตัดสินใคร.. “ด้วยสายตา”..

คุณทำดีกับคนอื่น.. แต่ใช่ว่าคนอื่นจะดีกับคุณ

คุณไม่เคยนินทาให้ร้ายใคร แต่เป็นไปไม่ได้ ที่จะไม่มีใครนินทา ให้ร้ายคุณ

ในสังคมที่หวังแต่ผลประโยชน์ อย่าไว้ใจ หรือให้ใจใครมากนัก

เรื่องส่วนตัว .. อย่าป่าวประกาศให้ใครรู้มาก ถ้าไม่จำเป็น

ประสบการณ์ จะสอนให้คุณรู้จักเลือกคบคน วางตัว และ รักษาระยะห่าง

มิตรแท้ หรือ ศัตรู จะเผยให้เห็นชัดเจนที่สุด ตอนที่คุณ “ล้ม”

ฝากไว้ให้คิด : เวลามีคนมา “เกลียด” คุณ แท้จริงแล้วเขาไม่ได้เกลียดคุณ

เขาแค่อิจฉาคุณที่คุณมีดีกว่าเขา เพราะเขารู้ตัวว่าไม่มีอะไรดีสู้คุณได้

เพราะลึกๆแล้วเขาไม่ชอบตัวเอง

แล้วถ้าจำเป็นต้องพูด…เราจะปรับทุกข์กับใครดี?

ในชีวิตของคนเรา สิ่งที่ไม่อยากพบอยากเจอที่สุดนั่นคือความทุกข์

ใครล่ะที่สามารถหลีกเลี่ยงได้ คำตอบก็คือไม่มีแน่นอน

ไม่ว่าทุกข์การหรือทุกข์ใจเราหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในยามที่เรามีปัญหาเรารู้สึกเศร้าใจ

ท้อแท้ สลดหดหู่ หมดหวัง ทุกข์ใจ เราต้องนึกถึงใครสักคนที่จะพอจะเป็นที่พึ่งพิงจิต

แรงกดดันต่างๆ ในจิตใจของคนเราก็จะบรรเทาเบาบางลงไปได้บ้าง

หลายๆ คนอาจจะมองว่า เรื่องอะไรต้องให้คนอื่นเขามารับรู้เรื่องของเราได้

ปัญหาของตัวเรานั่นแหล่ะที่จะต้องหาทางแก้ไขปัญหาเอง

คนอื่นเขาจะมารู้ดีเท่าเราได้ไง บางคนก็มีความคิดว่าตัวเองนั้นเก่งกว่าคนอื่น เรียนสูงกว่า

หน้าที่การงานใหญ่โต เข้มแข็ง แข็งแกร่ง จะแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นไม่ได้

กลัวคนอื่นจะมองว่าเป็นคนไม่สมบูรณ์แบบเป็นคนมีปัญหา

เดี๋ยวจะเสียภาพลักษณ์ที่ดีของตนเองไป

นี่คือนานาทัศนะของคนที่คิดที่มองแตกต่างกันไปแต่แม้ว่าใครจะมองอย่างไรก็ตาม

ถ้าหากมีปัญหาก็ลองหันมาระบายความทุกข์กับคนอื่นดูบ้าง

แล้วเราจะรู้ว่าในโลกนี้นอกจากกำลังใจจากคนอื่นที่จะมีให้กับเรา

แล้วคนที่เราจะเลือกพึ่งพิงในยามที่เราทุกข์ใจมีใครบ้างล่ะ…

ก็คงมีหลากหลายแตกต่างกับไปขึ้นอยู่กับความไว้ว่างใจ

ความเชื่อมั่นของแต่ละคน ลองมาดูว่าน่าจะเป็นใครบ้าง…

พ่อแม่ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เราจะนึกถึงพ่อแม้เป็นคนแรกในยามที่เรามีปัญหา

โดยเฉพาะคนที่มีครอบครัวอบอุ่นติดบ้านและให้ความสำคัญกับครอบครัวเป็นอันดับหนึ่ง

ความจริงการระบายทุกข์กับพ่อแม่นั้นไม่ใช่สิ่งที่จะต้องกลัว หลายคนกลัวไปสารพัด

กลัวพ่อแม่จะตำนิ กลัวพ่อแม้ผิดหวังเสียใจ กลัวพ่อแม่ลงโทษ

พ่อแม่เป็นบุคคลที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับเรามากที่สุดท่านก็น่าจะเป็นคนที่เข้าใจ

เราสามารถที่จะบรรยายทุกข์ ปรับทุกข์ ได้ดีที่สุด แต่บางคนอาจบอกว่าไม่ใช่…

เรื่องบางเรื่องปรึกษาพ่อแม่ไม่ได้ แล้วจะปรับทุกข์กับใครดีล่ะ…

คนรัก ต้องย้ำว่าคนรักในที่นี้หมายถึง

คนที่มีความสัมพันธ์ที่มั่นคงและทั้งสองฝ่ายสามารถพึ่งพิงใจทางใจซึ่งกัน

และกันได้เพราะถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหวังจะทำให้อีกฝ่ายหนึ่งสบายใจเพียงฝ่ายเดียวนั้น

ถือว่าความสัมพันธ์ไม่แนบแน่น ไม่จริงใจ พึ่งพิงไม่ได้เพราะถ้าเป็นอย่างนี้จริงๆ

นอกจากจะปรับทุกข์หรือพึ่งพิงไม่ได้แล้วก็ควรจะพิจารณาเลิกคบหาเสียจะดีกว่า

คนที่รักกันจริงจะต้องสามารถอยู่ร่วมกันได้เมื่อใครเป็นทุกข์ไม่สบายใจ

เพื่อนสนิท โดยปกติคนส่วนมากจะมีเพื่อนสนิทที่คบหากันมานาน

เป็นคนที่รู้ใจ เข้าใจและมีความจริงใจต่อกัน เพื่อนสนิทสามารถรับรองความรู้สึก

อารมณ์ที่ย่ำแย่ของเราได้ โดยเฉพาะถ้ามิตรภาพของเรามั่นคง

ก็จะมีการผลัดกันหันหน้าพึ่งพิงซึ่งกันและกันเมื่อใครเป็นทุกข์ คนโบราณจึงมักสอนว่า

มีมิตรแท้เหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน เมื่อไหร่ที่เรามีทุกข์ก็อย่าลืมว่า

เรามีเพื่อนแท้ที่คอยถ่ายเทความทุกข์ของเราอยู่ตลอดเวลา

เพื่อนร่วมงาน มีหลายคนบอกว่าเพื่อนร่วมงานก็คือเพื่อนร่วมงาน

ไม่ได้สนิทสนมกันเป็นพิเศษจะไปปรับทุกข์กับเขาได้อย่างไร

ไม่แน่ใจว่าเขาจะรับฟังเราหรือเปล่า ดีไม่ดีเขาจะเอาเรื่องของเราไปนินทาอีก

จริงอยู่ว่าเพื่อนร่วมงานนั้นเราไม่ได้คบหากันแบบซี้ปึ๊ก

แต่ก็ไม่ใช่ว่าเพื่อนร่วมงานทุกคนไม่สามารถปรึกษาหารือมีคำแนะนำดี ให้กับเราได้

โดยเฉพาะเรื่องของงานบางทีเราต้องมีการพูดคุยปรับทุกข์กับเพื่อนร่วมงานบ้าง

เพราะเพื่อนร่วมงานน่าจะเข้าใจกว่าคนอื่น แต่ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเหมือนกันว่า

เราจะพูดคุยหรือปรับทุกข์ในประเด็นไหนบ้าง จะใช้คำพูดอย่างไรให้เหมาะสม

หน่วยงานที่ให้คำปรึกษา เมื่อไหร่ที่เราคิดว่าไม่สามารถพูดคุย

หรือปรับทุกข์กับใครได้เลยจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามหน่วยงานที่ให้คำปรึกษาที่มีอยู่มากมาย

ไม่ว่าจะเป็นของรัฐบาลหรือของเอกชนก็ล้วนแล้วแต่ตั้งขึ้นมาเพื่อที่จะคอยเป็นเพื่อนคอยช่วยเหลือ

รับฟัง แบ่งเบาความทุกข์ ให้กำลังใจ ท้อแท้ ทุกข์ใจต่างๆ

เมื่อไหร่ที่รู้สึกเป็นทุกข์ก็สามารถใช้บริการให้คำปรึกษาได้ตลอดเวลา

ทั้งนี้คือทางเลือกสำหรับผู้มีปัญหาทุกข์ใจต่างๆ ลองเลือกดูก็แล้วกันว่าจะเลือกใช้วิธีไหน

แต่ไม่ว่าจะเลือกใช้ทางไหนก็ตามก็อย่าลืมว่า… ชีวิตของคนเราไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป

ทุกข์หรือสุขที่จิตใจใช่หรือ

ถ้าใจถือก็เป็นทุกข์ไม่สุขสันต์

ถ้าใจถือก็ไม่สุขทุกข์ทุกวัน

แต่ละวันเราจะเลือกทุกข์หรือสุขเอย


ขอขอบคุณบทความต้นฉบับ: นิตยา เชื้อโชติ