หัดพึ่งพาตัวเองบ้าง เพราะไม่มีใครอยู่กับเราไปได้ตลอด

หัดพึ่งพาตัวเองบ้าง เพราะไม่มีใครอยู่กับเราไปได้ตลอด

ยิ่งกำแน่นมากแค่ไหน ก็ยิ่งทำให้สูญเสียมากเท่านั้น ก็เหมือนที่เรากำทรายอยู่นั่นแหละ ยิ่งกำแน่นมากแค่ไหน ทรายก็ยิ่งหล่นออกจากมือมากเท่านั้น สิ่งที่มันควรถนอมก็จงรู้จักถนอมมัน เพราะหากคุณสูญเสียไป สิ่งนั้น คนนั้น อาจจะเป็นสิ่งมีค่าที่ทำให้คุณ เ จ็ บ ป ว ด และเสียใจมากที่สุดก็ได้นะ หัดพึ่งพาตัวเองบ้าง เผื่อคนข้างๆ ไม่มีเเล้ว

หากเมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวัง หากอย ากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะ แต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้วก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัดอีกครั้งให้ได้ ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน คนแปลกหน้า หรือใครๆ

คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใด เพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัวจึงอย่ าไปคาดหวัง ว่าจะมีใครดีต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไข หากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอมก็ต้องฝึกปล่อย ฝึกวาง ฝึกทิ้ง

อย่ าเลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา จงเรียนรู้ที่จะชื่นชมคนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้ อย่ าได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไป พ่อแม่คือคนที่รัก และปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุด

อย่ าคิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ าคิดว่าในสายตาพ่อแม่คุณยังเป็นเด็ กอยู่ตลอดเวลา อันนี้ก็ถูกถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่สงสา รพ่อแม่เหรอที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที ไม่มีอะไรเหมือนเดิม เพราะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที อย่ าเอาวิธีการเก่าๆ มาแก้ไขปัญหา

คนสองคนรักกันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่ าเอาแต่พร่ำเพ้อ อย่ าเอาแต่เรียกร้อง เพราะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย าวไกล จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจเพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกัน

ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึงปลายทาง อย่ าให้ใครคนใดคนหนึ่ง หรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่งกลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณ ความโชคร้า ยของมนุษย์ถือกำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่เพียงลำพัง


ที่มา liekr