โลกนี้มีคนเก่งมากมาย แต่คนเก่งที่มีคุณธรรมมีน้อย

โลกนี้มีคนเก่งมากมาย แต่คนที่ เก่ง และ มีคุณธรรม นั้นมีน้อย

เพราะ เอาแต่คิดว่า ข้าเก่ง ข้าแน่ ทุกคนต้องยอมรับในความคิดของข้า..!!

เป็นคนเก่งนั้นเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่สมัยนี้แค่เก่งอย่างเดียวไม่พอต้องรู้จักวางตัวด้วย

ชีวิตคน บางที ต้องเลี้ยวบ้าง อ้อมบ้าง จะตรงไปข้างหน้าตลอดมันก็ไม่ได้

โบราณว่า… ขุนเขาตั้งขวางอยู่ขยับขุนเขาไม่ได้ ก็ให้เปลี่ยนเส้นทาง

เส้นทางไม่เปลี่ยนแปลงตามนักเดินทาง นักเดินทางที่ฉลาดต้องรู้จักเลือกเดินเอง

น้ำสามารถไหลไปรวมกันจนเป็นมหาสมุทรได้ก็เพราะ

สามารถหลบหลีกอุปสรรค รู้จักลดเลี้ยว รู้จักอ่อน-แข็ง ตามสถาณะการณ์

คนเก่งจะกลายเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ได้ บางครั้งก็ต้องรู้จักทำตัวให้เหมือนน้ำ

อย่าคิดว่าตัวเองเก่งแล้วเที่ยวไปตัดสินคนนั้นคนนี้…

ยิ่งสูงเท่าไรยิ่งต้องโน้มตัวลงให้ติดพื้นเท่านั้น

เหมือนต้นข้าวที่ยิ่งใกล้สุก ยิ่งโน้มยอดลงสู่ดิน ธรรมชาติสอนเราให้เข้าใจแล้ว

อยู่ที่ใจเราจะไฝ่รู้ ไฝ่ศึกษาหาความหมาย และ เข้าใจได้มากแค่ไหน

ความอ่อนน้อมถ่อมตนนี่เอง จะสามารถถ่วงน้ำหนักทำให้เท้าของเราให้ติดพื้น

ทุกคนล้วนมีศักดิ์ศรีเหมือนกัน มีความเป็นคนเท่าเทียมกัน

แล้วจำไว้… ไม่ว่าเก่งแค่ไหนก็อย่าได้ไปเที่ยวดูถูกใคร

นี่คือเรื่องจริง…!! บางคนชอบการ “โอ้อวด” โดยไม่รู้ตัว

ชอบที่จะอวดให้รู้ว่า “ตนเอง” เก่งกว่า ดีกว่า เลิศกว่า อยู่เหนือคนอื่น

ถ้าเรามองโลกแบบตรงไปตรงมา ก็จะเห็นว่า… “ ค น ห ล ง ตั ว ”

มักจะเห็นว่า “ตัวเองดีกว่าคนอื่น” แล้วนิสัย “ ดู ถู ก ค น อื่ น”

ก็จะนำมาซึ่งนิสัย “ชอบเปรียบเทียบ” เมื่อนิสัย “ชอบเปรียบเทียบ” มาถึง…

คราวนี้มันก็จะพานิสัยอื่นๆ เช่น นิสัยที่ “ชอบตัดสินคนอื่น” ติดมาด้วย…!!

คนนั้นก็ “ไม่ดี” คนนี้ก็ “ไม่เก่ง” คนอื่นดูไม่ดีในสายตาไปหมด

คนหลงตัวเอง จะเริ่มเปลี่ยนตัวเอง ให้กลายเป็น “เทวดาน้อย”… ผู้ไม่เคยทำผิด

เที่ยวไปตัดสินคนอื่น… คนที่ทำอะไรที่แตกต่างจากที่ตนเองคิด… ว่าไม่ดี ไม่ดูกต้อง

เริ่มทำตัวเป็น “คนธรรมดา” ที่ “ไม่สำคัญ”… ไม่เป็น !!

นี่คือการทำลายมิตรภาพ และ ความสุขในชีวิตของคนรอบข้างอย่างแท้จริง

การเห็นคุณค่าของตัวเองนั้นไม่ผิด และ เป็นเรื่องที่ควรทำ

แต่อย่าให้มันลุกลามถึงขนาดทำให้เรากลายเป็นคนหลงตัวเอง

เพราะคนหลงตัวเอง ก็คือ คนแพ้ตัวเอง ถ้าแพ้ตัวเองแล้ว ก็คือแพ้ทุกสิ่งทุกอย่าง…

ส่งเสริมอัตตาในตัวตน ตัวกู – ของกู ให้มากขึ้น…!! เลิกอวดนั่น อวดนี่ ได้แล้ว

คนที่อิ่มในตัวเอง ไม่จำเป็นต้องพูดบอกใครต่อใครว่าฉันอิ่ม

แต่คนที่ขาดต่างหาก ต้องอวดเพื่อสร้างเกราะกำบังให้คนอื่นไม่รู้ว่าฉันขาด

ในทางจิตวิทยามีคำกล่าวเอาไว้ว่า… ใครชอบอวดอะไร ลึกๆ คือ เคยขาดสิ่งนั้นมาก่อน

ยิ่งอวดมากเท่าไหร่ ยิ่งบ่งบอกว่าเคยขาดสิ่งนั้นมาก่อนมากเท่านั้น

ในใจจะเหมือนมีพายุที่ไม่มีวันสงบสิ้นได้ซักที

ความสุขปลอมๆ คือ ได้รู้สึกเหนือกว่าใครซักคน ในช่วงเวลาสั้นๆ

เก่งได้ แต่ อย่าอวดเก่ง ภูมิใจได้ แต่อย่าให้มากถึงขนาดหลงตัวเอง

ยิ่งคิดว่าตัวเองดีเลิศเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีโอกาสสูง ที่เราจะมองไม่เห็นคนอื่น

คุณเห็นคนรอบข้างเป็น เหมือนผัก เหมือนหญ้า

คุณก็ถูกผักหญ้าปกคลุม คุณก็คือกระถางหญ้า

คุณเห็นคนรอบข้างเป็นเพชรนิลจินดา

คุณถูกของล้ำค่าปกคลุม คุณก็คือพานใส่เพชรนิลจินดา

ชีวิตคนเรา ต้องรู้จักมองเห็นข้อดีข้อเด่นของคนอื่น

ใจคุณกว้างเท่าใด โลกก็กว้างตามคุณเท่านั้น


Cr. ขอบคุณข้อคิดดีๆจาก : Bodhisat Heart , นุสนธิ์บุคส์