หากเป็นคู่แท้ จะใส่ใจดูแลกันและกัน ส่วนคู่ เ ว ร นั้น จะเอาแต่ใจตัวเอง ไม่สนใจใคร

หากเป็นคู่แท้ จะใส่ใจดูแลกันและกัน ส่วนคู่ เ ว ร นั้น จะเอาแต่ใจตัวเอง ไม่สนใจใคร

ความรักต้องการความเข้าใจ แต่ยังไงทุกคนก็อย ากได้ความชัดเจน คนรักกันไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตร่วมกันแค่เห็นเจามีความสุข เราก็สุขใจได้แล้ว ชีวิตคู่ไม่ได้แฮปปี้ทุกวัน ขอแค่ไม่ทอดทิ้งกันในวันที่ทุ กข์ใจ

คำว่าคู่ชีวิตกับชีวิตคู่มันอาจจะคล้ายกัน แต่ความหมายต่างกัน ชีวิตคู่ใคร ๆ ก็มีได้ แต่คู่ชีวิตคืออยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต สุดท้ายความสำคัญของชีวิตคู่ มันไม่ได้สุดที่การแต่งงานหร อ ก แต่มันคือความสุขจากความสัมพันธ์ ที่จะจับมือพากันไป จนแก่ด้วยกัน

คนรักไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่ในเวลาที่เขาต้องการเราต้องอยู่

รู้จักรักความรัก อาจเป็นสิ่งงดงามที่สุด สำหรับเหล่ากวี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าพอใจจะปลูกผักปลูกผลไม้กินกันเอง ตอนกลางวัน แล้วไปนอนนับดาวร่วมกันตอนกลางคืน ก็ง่ายที่จะร่ายบทกวีอันไพเราะ ได้ประมาณว่า แค่มีรักเสียอย่างเดียว ก็ไม่จำเป็นต้องมีสิ่งอื่นใดเพิ่มเติมอีกแล้ว และถ้าไม่มีรักเสียอย่างเดียว ก็ไม่รู้จะมีอะไรที่กำลังมีไปทำไมอีก

ใช่แล้ว ความรักเป็นสิ่งงดงาม ในคำว่ารักไม่มีความน่าเ ก ลี ย ด น่าชัง แต่การอยู่ร่วมกันของคู่รักอาจนำมาซึ่งความรู้สึกเ ก ลี ย ด ชั งได้ และหลังจากไม่อาจทนอยู่ร่วมกันจนต้องแยกทาง สิ่งเดียวที่หลายคู่ ทิ้งไว้ให้แก่กันคือความรู้สึกแย่ๆ และบ า ด แ ผ ลที่ไม่มีวัน ประสาน

ถ้ารู้จักรักถ้าสร้างความรักเป็น และถ้าเข้าใจว่าจะแก้ปัญหาที่ความรักสร้างขึ้นได้อย่างไร คุณจะมีรักในอุดมคติ คือมีรักอย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องรอส่วนประกอบอันใดเพิ่มเติมให้กับชีวิตคู่อีก แต่หากเป็นตรงข้าม ความรักอาจทำให้คุณรู้สึกขาดไปทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นอิสรภาพ ความเป็นตัวของตัวเอง ไปจนกระทั่งความดีงามเยี่ยงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง

คู่รักจะเอาใจใส่อีกฝ่าย ส่วนคู่ เ ว ร จะเอาแต่ใจตัวเอง

คู่เทียมเจอเมื่อไหร่ก็ได้ แต่คู่แท้ต้องเจอในจังหวะที่จะรักกันจริงเท่านั้น ใจจริงไม่ได้เกิดจากความตั้งใจให้จริงเสมอไป ถ้าคู่ยังไม่ใช่ ใจก็คงจริงย าก รู้สึกว่าใช่ ไม่จำเป็นต้องใช่ โดยเฉพาะถ้าได้ความรู้สึกว่าใช่มาจากการเอา แต่มองด้านดีท่าเดียว

อำนาจที่ทำให้ลุ่มหลง ส่งมาจากส่วน ส ก ป ร ก ตรงไหนของร่างกายก็ได้ แต่แรงบันดาลที่ทำให้รักจริง ต้องมาจากกลางใจ ที่ใสพอเท่านั้น ความลุ่มหลงจะทำให้หน้าต าของเราโง่ลง ส่วนการเห็นต ามจริง จะทำให้หน้าต าฉลาดขึ้นเป็นคนละคน

คนเราต า บ อ ด เพราะชอบทึกทักเอาเองว่าเห็นอะไรมา ที่จะต าสว่างได้ก็เพราะยอมทบทวนดีๆ ว่ามีอะไรให้เห็นบ้าง การจากกันบางครั้งดีกว่าอยู่กันไปเรื่อยๆ เพราะอาจเป็นทางเดียว ที่ทำให้คุณค้นพบว่าเคยมีความรักอยู่ตรงนั้นขนาดไหน สิ่งดีๆ ที่ผ่านไป อาจเปิดทางให้สิ่งดีกว่าที่กำลังจะผ่านเข้ามา รักที่ ต า ย ได้คือรักแต่จะเอา ส่วนรักอมตะคือรักการสละความเห็นแก่ตัว

เราอาจห ล อ ก ให้คนอื่นหลงรักได้ด้วยรูปภายน อ ก แต่ไม่มีทาง ห ล อ ก ให้รักตัวเองได้เลย ตราบเท่าที่รู้อยู่แก่ใจว่าภายในยังน่าเ ก ลี ย ด ขนาดไหน ความรักไม่ได้อยู่ที่หัวใจ แต่อยู่ที่ใจทั้งดวง เพราะหัวใจกว้างไม่ถึงคืบ ขณะที่ความรักแผ่กว้างได้ขนาดครอบโลก

การเริ่มต้นของความรักที่ซับซ้อน อาจเหมือนปกหนังสือที่ดูดีห ล อ ก ต า แต่เนื้อหาข้างในไม่ตรงกัน คุณจะงงเมื่อพย าย ามอ่ าน และป วดหัวจนไม่นึกอย ากทนอ่ านให้ถึงครึ่ง

ถ้าตัวอยู่ห่างแล้วยังรู้สึกอบอุ่นและไว้ใจกัน ก็แปลว่าพวกคุณรักกันด้วยใจ ไม่ใช่หลงติดกันด้วยกาย คนซื่ออาจพูดคำว่ารักได้ไม่เพราะ แต่ความรักของเขา จะให้ความรู้สึกแสนดีกว่าการได้ยินคำว่ารักอันไพเราะร้อยเท่า

ถ้าดีใจเวลาเห็นใครเป็นสุข คุณอาจไม่จำเป็นต้องรักเขาเสมอไป แต่ถ้าอ้างว่าคุณรักใครแล้วไม่ยินดีกับความสุขของเขา แปลว่าคุณเห็นแก่ตัวและดีแต่พูดเท่านั้น ความรักที่อภั ยไม่ได้คือต้นทางของความเ ก ลี ย ด ความเ ก ลี ย ดที่ถูกสละทิ้งได้คือ ต้นทางของความรัก มีความสามารถในการผ่านรักร้ า ว ดีกว่ามีความสามารถฝันถึงแต่รักแสนหวานคนที่เอาแต่คอยความรักจะไม่เจอความรักไปจนต า ย ส่วนคนที่เอาแต่สร้างความรักจะรู้จักความรักในสามวันเจ็ดวัน

อำนาจนัยน์ต าของคนที่รักคุณจริง อาจทำให้คุณสงบลงได้ทั้งที่กำลังวุ่นวายสิ้นดี แต่อำนาจนัยน์ต าของคนที่เอาแต่เรียกร้องให้คุณรัก อาจทำให้คุณวุ่นวายสิ้นดีทั้งที่กำลังสงบอยู่แท้ๆ


ขอบคุณแหล่งที่มา : ro wwad ee