5 สิ่งบ่งบอก นิสัยคนใจแคบ มักจะมองว่า..ตนเองถูกเสมอ

5 สิ่งบ่งบอก นิสัยคนใจแคบ มักจะมองว่า..ตนเองถูกเสมอ

ในงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง มาร์กทเวนนั่งอยู่ตรงข้ามกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาพูดไปตามมารย าทว่า 

 “วันนี้คุณสวยจริงๆครับ” 

ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่รับน้ำใจ ไม่แม้แต่..จะกล่าวคำว่าขอบคุณ เธอกลับตอบอย่างยโสว่า 

“เสียใจด้วยนะคะ ฉันไม่อาจชมว่า..คุณหล่อเหมือนที่คุณชมว่าฉันสวยได้หรอก” 

 มาร์กทเวนพูดออกไปอย่ๅงสุภๅพว่า…

“ไม่เป็นไรครับ แต่คุณควรฝืนใจฝึกพูดโกหกบ้างก็ได้นะครับ” 

 ผู้หญิงคนนั้นเธอรู้สึกอับอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง สิ่งนี้บอกเราว่า…เมื่อคุณโยนหินออกไปข้างหน้า คนที่จะสะดุดมันล้มไม่เป็นท่าก็คือตัวคุณนั่นเอง…

เรื่องที่ 2…

วินัยขับรถชมวิวสวย ไปตามเนินเขา วนไปวนมา ในขณะที่เขากำลังชมทัศนียภาพที่อยู่รอบตัว รถกระบะคันหนึ่ง วิ่งผ่านมาคนขับรถลดกระจกลง และตะโกนใส่เขาว่า

“ควาย“ 

 วินัยโมโหมาก จึงชะโงกหัวออกไป และตะโกนตอบว่า

“ควายพ่อง..!” 

พูดเสร็จ รถของเขาก็ชนควายกลุ่มหนึ่งที่ขวางอยู่กลางถนน สิ่งนี้สอนเราว่า…อย่าได้เข้าใจเจตนาดีของผู้อื่นผิด เพราะมันจะทำให้เราเองเสียหาย และทำให้ผู้อื่นเสียหน้า

เรื่องที่ 3…

ภรรย ากำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว และสามีก็คอยกำกับอยู่ข้างๆ คุณเบาๆหน่อย/ ไฟแรงไป รีบพลิกปลาได้แล้ว/ตักออกมาสิ/น้ำมันเยอะไปนะ คีบเต้าหู้วางให้ตรงๆสิ/ระวังหน่อยสิ! ภรรย าทนไม่ไหว

“นี่คุณ..ฉันทำกับข้าวเป็นนะ พูดอยู่ได้”

“ที่รักผมรู้ว่าคุณทำเป็น..”

ผู้เป็นสามีบอกออกไป ผมเพียงอย ากให้คุณรู้ว่า เวลาที่ผมขับรถแล้วคุณก็คอยบอกให้ผมเบรก/ให้ผมเร็ว/ให้ผมแซง/ ให้ผมระวังหน่อยนะผมรู้สึกยังไง? สิ่งที่เตือนใจเรา…การเรียนรู้ที่จะเข้าใจคนอื่น นั้นไม่ใช่เรื่อยงย าก เพียงแค่คุณยินดียืนอยู่ในจุดยืนของฝ่ายตรงข้ามก็ด้วย

เรื่องที่ 4…

“แกดูพี่พิมสิ อายุก็ปาเข้าไปจะ 40 ละยังไม่ได้เลื่อนตำแหน่งสักที” 

พลอยสาวพนักงานธนาคารวัย 24 ปี เธอกำลังนินทาชาวบ้าน ให้เพื่อนสาวของเธอที่ชื่อว่า..สาลี่ฟัง สาลี่ก็ฟังแต่ก็ไม่พูดอะไรต่อ ในระหว่างที่กินข้าวกันนั้น..ถ้านับไม่ผิด พลอยจะนินทาเรื่องชาวบ้านไป ไม่ต่ำกว่า 10 คนภายในเวลา 1 ชั่ วโมง นี่อาจจะเป็นความสามารถพิเศษของเธอ 

พอกินข้าวเสร็จ ขณะที่เดินกลับธนาคาร ก็แวะซื้อลูกชิ้นปิ้ง พลอยก็พูดขึ้นมาว่า 

“สงสารคนที่ขา ยลูกชิ้นปิ้ งหน้าธนาคารจริงๆ ต้องขา ยวันละกี่ไม้วะ กว่าจะได้เ งิน 100 นึงเนี่ย” 

 สาลี่ก็ฟังแต่ก็ไม่พูดอะไรต่อเหมือนเดิม พอไปถึงที่ทำงาน พลอยก็นินทาผู้จัดการอีกว่า. .

“คนอะไรเป็นถึงผู้จัดการไม่มีรถหรูขับเลยซักคันได้เงิ นมาก็เอาไปบริจาควัด” 

 “สงสัยจะโดนหลวงพ่อล้างสมอง” 

สาลี่จึงหมดความอดทน จึงพูดออกมาว่า 

 “ผู้จัดการคนนี้เค้าโตมากับวัด บวชเรียนมาตั้งแต่เล็กๆ ที่เค้ามีโอกาสก้าวหน้าทุกวันนี้ ก็เพราะข้าวก้นบาตร” 

อีกอย่างเรื่องพี่พิมนะ ที่พี่พิมเขาไม่เลื่อนตำแหน่ง..เพราะเขาขอเจ้านายเอง พี่แกไม่อย ากรับผิดชอบอะไรเยอะ และอีกอย่างพ่อแม่นาง ก็มีกินมีใช้อยู่แล้ว ไม่ได้เดือดร้อนอะไร อย ากทำงานไปแบบชิวๆ 

ฉันว่านะคนที่มีความทุกข์อ่ะ.. คือแก แล้วคนอื่นที่แกพูดถึง เขาไม่ได้มานั่งคิดเรื่องคนอื่นแบบแกเลย มีแต่แกอ่ะที่ไปคิดเรื่องคนอื่น ทุกคนเขาอาจจะมีความสุขมากกว่าแกก็ได้นะ สิ่งนี้บอกว่า..อย่าคิดแทนคนอื่น เพราะคนที่จะทุกข์คือตัวเราเอง

เรื่องที่ 5…

บนรถเมล์สายหนึ่ง มีคุณป้าหิ้วตะกร้าผัก เพื่อไปตลาด ขึ้นรถมาเจ้าหนุ่มเห็นป้า จึงรีบลุกให้นั่ง คุณป้ายิ้มแล้วถามว่า 

“ไอ้หนุ่มปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ” 

 ชายหนุ่มตอบ

“ 28ครับผม” 

 คุณป้าว่า

“28แล้ว ยังต้องมายืนเบียดเสียดบนรถเมล์อีกหรือ ลูกสาวป้าอายุแค่22ก็ซื้อรถเองแล้ว” 

คุณป้าท่านนี้แทนที่จะสำนึกบุญคุณ ที่เขาลุกให้นั่ง แล้วกล่าวคำขอบคุณ แต่เปล่าเลย..กลับตั้งใจเสียดสีว่า อายุ 28 แล้วยังไร้ความสามารถซื้อรถขับ ลูกสาวฉัน!เก่งมาก อายุแค่ 22 ก็ซื้อรถขับได้แล้ว 

โดยปกติคนที่อุตส่าห์มีน้ำใจ แต่กลับดูถูกแบบนี้ คงจะมีอารมณ์โกรธ แต่เขากลับยิ้ม และตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า 

“ผมก็หาเงิ นซื้อมาได้คันหนึ่ง และก็ให้แม่ใช้ เพราะผมไม่อย ากเห็นแม่ผมลำบากขึ้นรถเมล์ มาเบียดเสียดกับคนบนรถเมล์ เพื่อไปตลาดหรอกครับ ท่านอายุมากแล้ว” 

 คนที่เสียหน้ากลับกลายเป็นคุณป้าเอง จากการตอบกลับอันสุดยอดไหวพริบชั้นเซียน สิ่งนี้สอนเราว่า…การมีลูกเก่งนั้น เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจอยู่หรอก เพราะเป็นการแสดงถึงการอบรมสั่งสอน เลี้ยงดูมาด้วยดี แต่อย่าได้เที่ยวเอาไปเปรียบเทียบเพื่อดูแคลนผู้อื่น การมีลูกหลานกตัญญู และเป็นคนดีนั้นมันน่าอิจฉากว่ากันเยอะ

ที่มา stand-smiling.com